“چرا از دست خود استفاده می کنید، ابزار سنباده ندارید؟” از یکی از همکارانم پرسیدم که یکی از قطعات مبلمانی را که در حال ساخت بودیم سنباده زد. او پاسخ داد: «من یک دستگاه سنباده در کمدم دارم، اما دستانم این کار را بهتر و سریعتر انجام می‌دهند…» یکی دیگر از همکاران خاطرنشان کرد: “استفاده از این دستگاه مدرن در مدت زمان معین باعث می شود بدن تحت الکتریسیته و فشار نیرو قرار گیرد که باعث لرزش بدن در این فرآیند می شود و این می تواند بر خون تأثیر بگذارد.”
من می توانم کاملاً با نظر او ارتباط برقرار کنم زیرا اغلب اوقات هنگام استفاده از دستگاه سنباده پس از مدت طولانی استفاده از آن احساس خستگی و سرگیجه می کنم. با این حال، من از استفاده از دستگاه دلسرد نشدم. صرف نظر از فرآیند، دستگاه سنباده آن را بهتر و سریعتر از دست انجام می دهد. اعتقاد من این است که برای ایجاد یک قطعه خیره کننده باید از ابزار مناسب استفاده کرد. بنابراین برای ایجاد محصولی با کیفیت که طراحی، هنر و برند شما را برجسته کند، استفاده از ابزار مدرن غیرقابل مذاکره است. امروزه کارگران نجاری که روش باستانی نجاری را انجام می دهند، تنها فقط از مهارت خود و در استفاده نکردن از تجهیزات الکتریکی، حتی میخ یا چسب برای اتصال قطعات افتخار می کنند.
این سبک از نجاری عمدتاً از ژاپن سرچشمه گرفته است. و یکی از کلیدهای موفقیت ژاپن در چنین نجاری عالی این است که آنها ابزارهای فولادی با کربن بالا را در اوایل تاریخ خود توسعه دادند. استفاده از تیغه‌های باکیفیت و مهندسی ماشین تراش، باعث شد تا در ساخت اشیاء گرد و منحنی، پیشتازان چوب‌کاران ژاپنی باستان باشد. کوپراژ (ساخت بشکه و چال) و چوب خمیده (چوبی که به طور مصنوعی برای استفاده در ساخت مبلمان شکل می گیرد) در ژاپن برای اشیاء روزمره خانگی رایج بود. ژاپن لزوماً نیازی به ابزارها و تکنیک های مدرن نداشت، زیرا با استفاده از فولادهای با کربن بالا به عنوان ابزار آنها، آنها توانستند در صنعت خود برجسته شوند. آنها لزوماً مجبور نبودند تکنیک های جدید یا ابزارهای جدید را برای موفقیت در کارهای چوبی اتخاذ کنند.
